Zwembad Terworm

Een hele dag ongedwongen plezier voor twee kwartjes. 

In 1917 verkocht Frans de Loë landgoed Terworm aan de Oranje Nassau mijn. De ON wilde het landgoed graag hebben om mogelijke schadeclaims te voorkomen in verband met verzakkingen ten gevolgen van mijnbouwactiviteit onder het landgoed.

In de nabij gelegen, gegraven vijver kon vanaf 1921 gezwommen worden door de mijnbeambten van de ON, hun gezinnen en de leden van de Zwemvereniging Oranje Nassau (ZON). In de loop der jaren mocht iedereen er zwemmen. 

In de jaren dertig kreeg het zwembad zijn centraal gebouw met dakterras en werd het zwembad van beton. Het bad bestond uit drie delen: het pierenbad voor de allerkleinsten, het ondiepe voor de beginners en het diepe voor de ervaren zwemmers. Waterpret was dus voor iedereen mogelijk en toegankelijk. Er was een ligweide voor de vrouwen en een voor de mannen, dat moest toen wel nog. 

Mede omdat de ZON er zijn thuisbasis had werden er in  1961 de Nederlands kampioenschappen zwemmen gehouden. Dat zette Heerlen wel op de zwemkaart.

De ZON bestaat nog steeds en hoopt in 2021 haar 100 jarig bestaan te gaan vieren.

In 1974 sloot de laatste ON mijn en ging OGON (OnroerendGoed Oranje Nassau) zich bezighouden met het vastgoed van de ON. Zo kwam begin tachtiger jaren ook landgoed Terworm ter spraken. De OGON wilde het landgoed in 1983 aan de gemeente verkopen zodat deze daar een pretpark kon bouwen. De bevolking kwam massaal in opstand tegen dit plan, dat uiteindelijk niet doorging. Tot groot verdriet van de Heerlenaren werd het zwembad in 1985 gesloten en viel er een gat in het zomerse bestaan.