Als zoon van een schoenmaker herkende Henk Verdonkschot de kwaliteit van de handgemaakte handtas die bij Jos Schins in de etalage stond. Vanaf dat moment wist hij het zeker, dit was het vak dat hij wilde leren. Hij voegde de daad bij de gedachte en liep de winkel aan de Oranje Nassaustraat 4 binnen en vroeg of hij als vrijwilliger aan de slag kon.
Dat was in 1946 het begin van zijn loopbaan. Na een tijdje werd vader Verdonkschot uitgenodigd om bij Jos Schins de toekomst van zijn minderjarige zoon Henk te bespreken. Onder het genot van een borrel in de goede kamer werd besloten dat Henk opgeleid ging worden tot ledervakman.
Een van zijn eerste werkstukken die Verdonkschot mocht maken waren etuitjes voor nagelgarnituren (later ook voor reisnessesairs en philsave-etuis) die Schins had gekocht van een sigarenboer op de Schaesbergerweg die de garnituren uit Duitsland had gesmokkeld. Zo groeide hij in het vak.
Op de bovenverdieping van de Oranje Nassaustraat 4 was een atelier gevestigd waar Jo Kuckelkorn, die in Offenbach (het ledercentrum van Europa) het vak geleerd had, tassen en andere lederwaren maakte voor Jos Schins. Begin jaren veertig trouwde dochter Hilde Schins met deze Jo Kuckelkorn en zo ontstond lederwarenfabriek Hilda. Genoemd naar Hilde Schins die wel mede eigenaar was maar geen functie had binnen het bedrijf.
In 1949 vestigde lederwarenfabriek Hilda zich in een pand aan de Willemstraat daar werd met o.a. vaklieden uit Duitsland tassen en lederen kleding gemaakt voor de lokale markt maar ook voor de export binnen Europa. In de Oranje Nassaustraat bleven de lederwarenwinkel, de schoenenwinkel en de groothandel gevestigd. Al snel groeit het bedrijf ook daar uit zijn jasje en wordt er besloten om een nieuw pand te bouwen aan de Grasbroekerweg nummer 40. Met ongeveer 60 man personeel en Verdonkschot als bedrijfsleider beleefd de lederwarenfabriek daar haar hoogtijdagen.
De jaren zeventig waren zware jaren in de lederwereld. Voor de lederwarenfabriek Hilda B.V. zelfs zo zwaar dat ze op 14 november 1974 door de Maastrichtse rechtbank failliet wordt verklaard waardoor 50 personeelsleden op straat komen te staan. Een teruglopende omzet, wanbetalers en een paar verkeerde beslissingen waren de reden dat dit prachtbedrijf ophield te bestaan.
Bron: Henk Verdonkschot
Add a Comment